Wykonując kefaret postu pości się dzień w dzień przez 60 dni. Po 60 dniach pości się jeszcze pojedynczo za każdy dzień, w którym się nie pościło. Ten, kto musi wykonać kilka kefaret z byłych Ramadanów albo z jednego Ramadanu ma do wykonania dwa kefaret, jeśli nie wykonał pierwszego, wykonuje za dwa kefaret tylko jeden. Jeśli wykonał pierwszy, to drugi też musi dodatkowo wykonać.

Jeśli post kefaret zostanie przerwany z powodu takich usprawiedliwień jak: choroba, podróż albo trafi na święto lub Ramadan, to trzeba będzie pościć od nowa 60 dni. Jeśli nie przerwie się postu w czasie świąt, to i tak będzie trzeba pościć od nowa. Nie pości się od nowa, jeśli przerwie się z powodu menstruacji i krwawienia poporodowego. Kiedy się oczyści, dokańcza się pozostałe dni.

         Jeśli ten, kto jest stale chory albo znajduje się w bardzo podeszłym wieku i nie jest w stanie pościć 60 dni postu kefaret, to powinien jednego dnia dwa razy nakarmić 60 biednych. Nie jest warunkiem nakarmić wszystkich jednego dnia. Można nakarmić jednego biednego każdego dnia dwa razy przez 60 dni, albo każdego dnia jeden raz przez 120 dni. Można też dać każdemu z 60 biednych 1750 gr pszenicy lub mąki albo 3.5 kg jęczmienia, rodzynek, daktyli. Dozwolone jest dać chleb albo inny towar lub złoto równe wartości tych rzeczy, można też dawać je jednemu biednemu codziennie przez 60 dni. Można dać także pieniądze biednemu, aby sam się najadł. Jeśli da się całą 60-cio dniówkę jednemu biednemu jednego dnia, zaliczone będzie to jako jednodniówka. Powinno się na to uważać. Jeśli nakarmi się 60 biednych rankiem i 60 innych biednych wieczorem, to wieczorem trzeba będzie nakarmić tych, co nakarmiło się rankiem albo tych, co nakarmiło się wieczorem, trzeba będzie nakarmić jeszcze raz rankiem. Wręczyć też można każdemu z 60-ciu z nich coś o wartości sadaka fitr. Nie jest dozwolone nakarmienie biednych temu, kto jest w stanie pościć.

27. noc miesiąca Redżeb nazywa się Nocą Miracz. Miracz znaczy schody. Jest to noc, podczas której nasz Szanowny Prorok został wzniesiony do nieba, w nieznane miejsca. W Surze Isra w pierwszym ajecie poinformowane jest o Miracz.

Gdy nasz szanowny Prorok miał 52 lata, to 27. nocy miesiąca Redżeb przyszedł do niego Dżebrail alejhisselam i zabrał go z Mekki do Jerozolimy i stamtąd do nieba.

Uczeni islamscy głoszą: „Miracz zaszedł razem z duchem i ciałem. Z tego względu, że jest wyraźnie poparty świętymi ajetami, ten, kto nie uwierzy, że został On zaprowadzony z Mekki do Jerozolimy, stanie się niewierzącym. Zaś ten, kto nie uwierzy, że został zaprowadzony do nieba i w nieznane miejsca, odejdzie od prawidłowej drogi, należy do ehli bidat”

Resulullah (sallallahu alejhi we sellem) widząc podczas Miracz Raj, Piekło, niezliczone różne sprawy, przechodząc przez Tron Boski, Kazalnicę i świat duchowy w nieznanym, niezrozumiałym i niemożliwym do wyjaśnienia dla nas aspekcie bez miejsca, czasu, kierunku, cech zobaczył Allahu teala. Zyskując dary, które żadne ze stworzeń nie zna i nie zrozumie, w jednym momencie udał się do Jerozolimy i stamtąd do Mekki.

Podczas Miracz obowiązkiem stał się 5 razy dziennie salat. Przedtem był tylko salat poranny i popołudniowy. W Noc Miracz salat wieczorny 3 rekaty, pozostałe salaty jako 2 rekaty stały się obowiązkiem (fard). W Medine podczas drugiego nakazu poza salatem porannym i wieczornym pozostałe zostały podniesione do 4 rekatów. W 4. roku Hidżri te salaty zostały zmniejszone dla podróżujących znowu do 2 rekatów. Wypowiadanie Ezan rozczęto przed Hidżretem w Mekce w Noc Miracz. W pierwszym roku hidżri ezan został nakazany do informowania o porach salatu.

Zdarzenie Miracz wpłynęło na wzmocnienie wiary u muzułmanów, zaś u niewierzących do okazania jeszcze większej wrogości. Niewierzący nie uwierzyli i pytali się: Ile drzwi, okien ma Mesdżit Aksa?... Podczas Miracz Resulullah nie zwrócił uwagi na to. Wtedy Dżebrail alejhisselam przyniósł mu przed oczy (jak telewizor) i Prorok

alejhisselam odpowiedział.

Tej błogosławionej nocy jak i w pozostałe błogosławione noce powinno się odrabiać zaległe salaty, czytać Święty Koran, okazywać skruchę i modlić, odwiedzić uczonych, ucieszyć biednych. Dzień powinno spędzić się na poście, a noc na ibadet.

„Tej nocy za dobry czyn zyskuje się 100 letnie wynagrodzenie.” (I.Gazali, Ebu Musa el Medeni)

„27. dnia miesiąca Redżeb poszczący zyskuje taką nagrodę, jaką zyskuje się za 60 letni post.” (I.Gazali, Ebu Musa el Medeni)