Iftar

         Iftar jest wieczornym posiłkiem podczas Ramadanu. Dawanie iftar ma dużo zalet. Jeśli da się nawet tylko jeden daktyl lub oliwkę poszczącemu, który jest w drodze, to zyska się sewab, jaki zyskuje się za danie iftar. Gdy nasz Szlachetny Prorok (sallallahu alejhi we sellem)  powiedział: „Jeśli ktoś tego miesiąca da poszczącemu iftar, to grzechy jego zostaną wybaczone. Zyska też tyle sewab, ile zyskał ten poszczący”, to niektórzy z Sahabi powiedzieli, że nie są tak bogaci, by mogli dać iftar jednemu poszczącemu. Na to odpowiedział im: „Ta nagroda jest dana też tym, co dają na iftar tylko jeden daktyl, a także tym, co dadzą poszczącemu tylko wodę lub poczęstują go odrobiną mleka” (Bejheki).

         Gdy Szlachetny Prorok (sallallahu alejhi we sellem) powiedział: „W miesiącu Ramadan ten, kto da na iftar wodę poszczącemu, ten stanie się bez grzechu tak, jak był tego dnia, gdy się narodził”, to niektórzy z Sahabi spytali się: „Czy będzie to w czasach, gdy wody będzie mało i będzie wartościowa?”. Odpowiedział im: „Jeśli nawet zechce, to niech da wodę z brzegu rzeki, a będzie to samo” (W. Nedżat).

         Dawanie jedzenie jest wielkim sewab. A gdy nakarmi się poszczącego, to jest to jeszcze dużo większy sewab. Zyskuje się tyle sewab, co zyskuje poszczący, a poszczącemu z tych sewab nie ubywa. Częstowanie jedzeniem powinno się znać jako dar! Hadis-i szerif głoszą:

„Czynem, który posiada najwięcej zalet, jest ukrycie hańby wierzącego, nakarmienie go, gdy jest głodny i ucieszenie go poprzez zaspokojenie jakiejś jego potrzeby”. (Isfehani)

„Allahu teala wychwala Swoim aniołom hojnego, który daje jedzenie”. (Imam Gazali)

„Jak długo jest gość przy stole, tak długo aniołowie modlą się za gospodarza tego domu”. (Taberani)

„Zostaną wybaczone grzechy temu, kto poczęstował swojego przyjaciela jego ulubionym jedzeniem”. (Bezzar)

         Częstowanie jedzeniem przyjaciół, znajomych jest wartościowsze od dawania jałmużny. Hazrat Ali powiedział: „Chleb, którym poczęstowałem moich przyjaciół, jest wartościowszy od pięciu chlebów, które dałem biedakom. Jedzenie jedzone z przyjaciółmi jest bardziej podobającym się czynem od uwolnienia niewolnika”.

         Nie idzie się na zaproszenie tam, gdzie podczas jedzenia się grzeszy. Nieprzyjęcie zaproszenia biednego, a przyjęcie bogatego pochodzi z pychy. Oznaką skromności jest odwiedzanie tych, co są od nas w gorszej sytuacji. Przyjęcie zaproszenia jest jednym z pięciu praw, które ma muzułmanin u muzułmanina. Hadis-i szerif głosi: „Przyjmujcie zaproszenie” (Muslim).