NASZA RELIGIA I INNE - Ewangelia Barnaby - 1

Ewangelia Barnaby. Barnaba urodził się na Cyprze, był żydem i nosił imię Józef. Należał do pierwszych, którzy uwierzyli błogosławionemu Jezusowi, zajmował też ważne miejsce wśród apostołów. Został obdarzony przydomkiem Barnaba, co oznacza „dający rady, zachęcający do dobra.” Uznany jest też przez świat chrześcijański za wielkiego świętego, który wraz z Pawłem uczestniczył w podróżach misyjnych. Każdego roku 11 czerwca obchodzi się jego imieniny. Barnaba wszystko to, co usłyszał i nauczył się od Proroka Jezusa nie dokonując żadnych zmian spisał. Ta Ewangelia wraz z pozostałymi w pierwszych trzystu latach była rozpowszechniana i głoszona. W roku 325 na Ekumenicznym Konsylium w Iznik (Nicene) podjęto decyzję zniszczenia wszystkich Ewangelii w j. hebrajskim. Ewangelia Barnaby została również zniszczona, ponieważ wydano rozkaz, że kto będzie posiadał lub czytał inną oprócz dozwolonych czterech Ewangelii (Marka, Mateusza, Jana, Łukasza) zostanie ukarany karą śmierci. Ewangelie te zostały przetłumaczone na j. łaciński. Ewangelia Barnaby nagle znikła. Jednak w roku 383 Papież Damasus stał się przypadkiem właścicielem jednego z pozostałych egzemplarzy Ewangelii Barnaby i schował ją w Bibliotece Papieskiej. W roku 993/1585 znalazł ją tam przyjaciel Papieża Sextusa Fra Marino. Ta Ewangelia zainteresowała go bardzo, ponieważ znany chrześcijański duchowny Ireneusz (130-200) najprawdopodobniej w roku 160 głosił, że „Bóg jest jeden i Jezus nie jest synem Boga” i wg niego Paweł wprowadził do zasad wiary chrześcijańskiej błędne wierzenie w trójcę lub w trzech bogów pod wpływem rzymskiego wielobóstwa. W swojej krytyce jako świadectwo wskazywał Ewangelię Barnaby, która objawiała, że Allach jest jeden. Wiedzący o tym Fra Marino przeczytał bardzo dokładnie Ewangelię Barnaby i najprawdopodobniej w latach 1585-1590 przetłumaczył ją na j. włoski. Ten rękopis po zmianie wielu właścicieli znalazł się w końcu w posiadaniu doradcy Króla Prusji Cramera. W roku 1120/1713 sprezentował on ten drogocenny rękopis Księciu Eugene de Savoie (1663-1736), który w owym czasie zyskał wielką popularność po pokonaniu Turków pod Zentą odbierając od nich Węgry i zdobywając twierdzę Belgrad. Po jego śmierci w roku 1738 Ewangelia Barnaby została przeniesiona wraz z prywatną biblioteką Księcia Eugene de Savoie do Królewskiej Biblioteki w Wiedniu (Hofbibliothek).

Po raz pierwszy w tej bibliotece włoskie tłumaczenie Ewangelii Barnaby znalazło dwóch Anglików, Pan i Pani RAGG. Przetłumaczyli je na j. angielski. W roku 1325/1907 w Oxfordzie to angielskie tłumaczenie zostało wydrukowane. Jednak i te tłumaczenia w tajemniczy sposób zniknęły. Z pozostałych dwóch tłumaczeń jedno znajduje się w Muzeum Brytyjskim, a drugie w Waszyngtońskiej Kongresowej Bibliotece w USA. Po wielu staraniach udało się Pakistańskiemu Towarzystwu Świętego Koranu „Coran Council” w roku 1973 ponownie wydrukować to tłumaczenie w j. angielskim. Poniżej znajdują się fragmenty pochodzące z tego tekstu:

Ewangelia Barnaby rozdział 70.: „Jezus był bardzo zły na Piotra, który powiedział do niego, że jest on synem Boga. Skarcił go i powiedział mu: Idź precz, odsuń się ode mnie! Ty jesteś szatanem i chcesz mi uczynić zło. Potem zwrócił się do swoich Apostołów mówiąc: Szkoda tych, co do mnie w ten sposób się zwracają! Bóg nakazał mi ich przekląć.”

„Ja nikomu grzechów nie wybaczę. Tylko Bóg wybaczy.” (z rozdz. 71)

„Przyszedłem na świat, by przygotować drogę Prorokowi, który przyniesie na ziemię pozdrowienie Wielkiego Boga. Bądźcie jednak ostrożni! Do jego przyjścia nie dajcie się oszukać, ponieważ powstanie wielu fałszywych proroków, którzy biorąc moje słowa sfałszują moją Ewangelię. Na pytanie Andrzeja: Czy możesz opisać nam znaki, jakimi będzie obdarzony ten Prorok? odpowiedział: Ten Prorok nie przyjdzie w waszych czasach. Przyjdzie po was kilka lat później, gdy moja Ewangelia zostanie sfałszowana, w czasie, gdy prawdziwych wierzących nie przekroczy 30 osób. Wtedy to Wielki Bóg (Allah) pożałuje ludzi i ześle im swego wysłannika. Nad jego głową będzie się znajdowała zawsze biała chmura. Będzie on bardzo mocny, zniszczy bożki i ukarze bałwochwalców. Dzięki niemu ludzie poznają Boga, będą mu czcić i również poznają w rzeczywistości mnie, kim byłem. Pomści się na tych, co o mnie mówili inaczej niż jako o człowieku.” (z rozdz. 72) cdn.