NASZ PROROK - List Proroka Muhammeda (sallallahu alejhi we sellem)

Oryginał znajduje się w książce Feriduna Bej pt. „Medżmua-i Münszeat-üs-salatin,” (część pierwsza, strona trzydziesta):

„Pismo to zostało napisane, by poinformować o obietnicy Muhammeda syna Abdullaha (sallallahu alejhi we sellem) danej wszystkim chrześcijanom. Allahu teala obdarzył go miłosierdziem i uczynił opiekunem wszystkich ludzi. Pismo to zostało napisane, by udokumentować przyrzeczenie Muhammeda (sallallahu alejhi we sellem) dane tym wszystkim, co nie są muzułmanami.

Ktokolwiek postąpi niezgodnie z tym przyrzeczeniem, jeśli będzie nawet sułtanem, to uznany będzie za drwiącego z religii islamskiej i buntującego się Allahu teala, zasłuży na klątwę Allahu teala. Jeśli jakikolwiek chrześcijański duchowny lub podróżnik będzie ze względu na obrządki religijne pościł w górach, w dolinie lub na pustynnym miejscu lub na łące, lub na jakiejś nizinie, lub na piasku, to będę ja razem z moimi towarzyszami, przyjaciółmi i z całą wspólnotą starał się o to, by mogli oni swobodnie swoje obowiązki spełniać. Oni znajdują się pod moją opieką. Pomimo umów, jakie zawarliśmy z innymi chrześcijanami, zwalniam ich ze spłacenia długów obowiązkowych podatków. Niech nie dają „haraczu” (podatek) lub niech dadzą tyle, ile sami sobie życzą. Nie stosujcie wobec nich przemocy, nie zmuszajcie ich! Nie usuwajcie ich przewodników religijnych z urzędów! Nie usuwajcie ich z ich miejsc obrządków religijnych! Nie przeszkadzajcie tym, co spośród nich chcą podróżować! Nie burzcie ich zakonów, kościołów! Majątki należące do kościoła, które kupicie od nich, nigdy nie używajcie do budowy meczetu. Ten, kto nie będzie przestrzegał tego, to nie będzie należał do słuchających słów Allahu teala i Jego Proroka, dokona grzechu. Od tego, kto nie pracuje i zajęty jest tylko obrządkami religijnymi bez względu na to, gdzie się znajduje, nie pobierajcie takich podatków jak dżisje (od majątku) i garamet (od długów). Tych, co są na morzu i na ziemi, na wschodzie i zachodzie, od długów ja chronię. Oni są pod moją opieką. Daję im gwarancję życia. Nie bierzcie podatków z plonów od tych, którzy żyją w górach i są zajęci obrządkami religijnymi. Nie żądajcie również udziału z ich plonów dla kasy państwa, ponieważ ich rolnictwo jest dokonywane tylko w celu uzyskania środków do życia, a nie dochodów. Jeśli będziecie potrzebowali ludzi do prowadzenia dżihad, to nie powołujcie żadnego z nich. Jeśli zaistnieje potrzeba pobrania podatku od majątku, to bez względu na ich bogactwo, wielkość ich majątku i posiadłość, nie pobierajcie podatku wyższego niż 12 dirhem rocznie. Nie dawajcie im kłopotliwych i uciążliwych propozycji. Jeśli będziecie musieli z nimi negocjować, to traktujcie ich tylko miłosierdziem, dobrem, łagodnie. Opiekujcie się nimi traktując ich zawsze z miłosierdziem i łagodnością! Bez względu na miejsce, nie traktujcie w żadnym wypadku źle kobiet chrześcijańskich, które żyją w związku małżeńskim z muzułmaninem. Nie stawiajcie im przeszkód w odwiedzaniu kościołów, dokonywania obrządków religijnych według swojej religii. Ten, kto nie będzie posłuszny tym nakazom Allahu teala i będzie wręcz przeciwnie postępował, będzie zaliczany do buntujących się nakazom Allahu teala i Jego Proroka (alejhisselam). Chrześcijanom będziecie pomagali w restaurowaniu ich kościołów. Ta umowa jest ważna do Dnia Sądu Ostatecznego i do końca świata nie zostanie zmieniona i nikt nie będzie postępował przeciwnie z nią.”

To przyrzeczenie zostało spisane przez Ali bin Ebi Talibe (radijallahu teala anh) w drugim roku Hidżri, trzeciego dnia miesiąca Muharrem w Meczecie as-Sa’ada w Medynie. Pod nim znajdują się podpisy:

Muhammed bin Abdullah Resulullah (sallallahu teala alejhi we sellem).

Ebu Bekr bin Ebi-Kuhafe, Omer bin Hattab, Osman bin Affan, Ali bin Ebu Talib, Ebu Hurejre, Abdullah bin Mesud, Abbas bin Abdulmuttalib, Fadl bin Abbas, Zubejr bin Awwam, Talha bin Abdullah, Sa’d bin Mu’az, Sa’d bin Ubade, Sabit bin Kajs, Zejd bin Sabit, Haris bin Sabit, Abdullah bin Omar, Ammar bin Jasir (radijallahu teala anhum edżmain).

Jak widać Prorok Muhammed (sallallahu teala alejhi we sellem) nakazywał traktować bardzo łaskawie i miłosiernie wszystkich wyznawców innych religii.