Amir bin Abdulkajs umierając płakał. Pytającym się o powód powiedział: „Płaczę z powodu dni, które spędziłem na próżno.”
Do Saliha bin Mismara powiedziano: „Umierasz, czy nie powierzysz komuś swojej rodziny?” On na to odpowiedział: „Wstydzę się Allaha, nie powierzę jej bezsilnym.”
Do umierającego Ebu Sulejmana Darani powiedziano: „Jak szczęśliwy jesteś, idziesz do bardzo wybaczającego i miłosiernego Allaha. On na to odpowiedział: „Tak, idę dać rachunek od igły do nitki, ze wszystkiego.”
Syrri Sekati będąc w pocie na łożu śmierci powiedział do Dżunejd Bagdadi, który starał się ochłodzić go wachlarzem: „Jaka jest korzyść z wachlarza dla tego, który bardzo cierpi?”
Gdy Hikem bin Abdulmelik leżał zemdlały, to znajdująca się przy nim osoba powiedziała: „Ja Rabbi, ten człowiek nie miał zbyt dobrego życia, ale był bardzo hojny, ułatw mu śmierć.”
Hikem bin Abdulmelik otworzył oczy i powiedział: „Przyszedł Azrail alejhisselam i powiedział, że hojnym odbiera ducha łagodnie.”
Gdy Ibni Mubarek umierał, to przez niego uwolniony niewolnik Ibni Abdullah widząc jego nędzny stan zaczął płakać i jęczeć: „Byłeś tak bogaty, a w domu nic nie zostało. Do takiego stanu miałeś dojść?”
Ibni Mubarek powiedział: „Niepotrzebnie płaczesz. Ja modliłem się o to, żeby żyć jako bogaty i umrzeć jako biedny. Allahu teala przyjął moją modlitwę.”