ITIKAD - Pierwszy człowiek i pierwszy Prorok Adem (alejhisselam)

Adem (alejhisselam) jest stworzonym pierwszym człowiekiem i zesłanym pierwszym Prorokiem przez Allahu teala. Jest ojcem wszystkich ludzi. Allahu teala stworzył Adema (alejhisselam) na ziemi z błota zrobionego przez anioły z wody i z ziemi przyniesionej przez nie z różnych krajów. W Surze Hidżr Allahu teala głosił w tym sensie: „My człowieka stworzyliśmy z hame-i mesnud (z błota gliny), z salsal (niewypieczonego suchego błota, z błota wysuszonego jakby było wypieczone).” W tym stanie Adem (alejhisselam) leżał przez 40 lat pomiędzy Mekką a Taif. Wysechł jakby był wypieczony. Allahu teala położył najpierw na jego czole światłość (nur) Muhammeda (alejhiselam). Potem w miesiącu Muharrem dnia dziesiątego w piątek obdarzył go duchem. Poinformowano go o imionach wszystkiego i o tym, co jest mu pożyteczne (Sura Bakara: 30,32,33). Na rozkaz Allahu teala wszystkie anioły dokonały sedżde (pokłonu) wobec Adema (Sura Taha: 116-119). Iblis nie wykonał nakazu i nie pokłonił się Ademowi (Sura Araf: 12; Sura Isra: 61). Z tego powodu Allahu teala nałożył na niego klątwę, która trwa wiecznie (Sura Sad: 78; Sura Hidżr:28-43). Gdy Adem (alejhisselam) miał czterdzieści lat, to został zaprowadzony do Raju nazywanego Firdews. Podczas tego pobytu lub jeszcze wcześniej poza Mekką podczas snu została stworzona z jego żebra błogosławiona Havva. Allahu teala dał im ślub. W raju żyli oni do tysiąca lat. Allahu teala zabronił im w Raju jedzenia owoców z jednego z drzew (Sura Araf:17). Zapominając o tym nakazie najpierw szanowna Havva, potem Adem (alejhisselam) zjedli owoc z tego zakazanego drzewa. Z tego powodu zostali usunięci z Raju (Sura Taha:115,121; Sura Araf:22). Po dwustu latach błagania i płakania Allahu teala przyjął ich skruchę, obietnicę poprawy, modlitwy i nakazał im udanie się na hadż (pielgrzymkę). Adem (alejhisselam) wybudował w Mekce Kaabę. Każdego roku dokonywał tam hadż. Po spędzeniu tam pewnego okresu czasu udali się oni do Damaszku. Tam urodziły im się dwadzieścia razy bliźnięta, jako jedno dziecko tylko Szit (alejhisselam). Adem (alejhisselam) ze swojego pokolenia widział czterdzieści tysięcy ludzi. Wzrost i wiek Adema (alejhisselam) nie został ostatecznie poinformowany. W wieku tysiąc pięciuset lat stał się Prorokiem dla swoich dzieci. Rozmawiał z nimi różnymi językami. Dżebrail (alejhisselam) przyszedł do niego dwanaście razy. Allahu teala zesłał mu dziesięć suhuf (małych książek, broszur). Nakazane zostało jemu dokonywanie postu, każdego dnia jeden raz salat, ablucji, a zakazane jedzenie wieprzowiny, padliny i picia krwi. W zesłanych książkach został poinformowany o fizyce, chemii, medycynie, farmakologii, matematyce. W j. aramejskim, hebrajskim i arabskim na niewypalonych cegłach zostało napisanych wiele książek. Nie jest tak jak uważają niektórzy historycy, że pierwszy człowiek nie znał nauki, techniki, był goły i dziki. Jak obecnie można spotkać w Azji, na pustyniach w Afryce, w lasach Ameryki ludzi żyjących dziko podobnie jak w erze brązu, tak i wśród pierwszych ludzi byli tacy, którzy żyli nieświadomie po prostacku. Ze względu na nich nie powie się jednak ani o dzisiejszych ani też o pierwszych ludziach, że wszyscy są dzicy. Adem (alejhisselam) i jemu wierzący żyli w miastach. Potrafili pisać i czytać. Znali kowalstwo, tkactwo, gospodarkę rolną, piekli chleb. A nawet wybili ze złota pieniądze, z kopalni wydobywali rudę i robili z niej różne narzędzia. Adem (alejhisselam) jest pierwszym człowiekiem i pierwszym kalife, a także tym, który jako pierwszy dziękował Allahu teala i wyrażając skruchę obiecał poprawę (Sura Bakara 30).