W piątek wykonuje się salat składający się z szesnastu rekatów. Fard jest wykonać jego dwa rekaty. Ten fard jest silniejszy od salatu południowego (zuhr).

Aby salat piątkowy (dżuma) był fard należy spełnić dwa rodzaje warunków:

1. Warunki eda.
2. Warunki wudżub.

Jeśli nie zostanie spełniony jeden z warunków eda, to salat nie zostanie zaakceptowany. Jeśli nie zostaną spełnione warunki wudżub, to salat zostanie przyjęty.

Istnieje siedem warunków eda, które wpływają na to, że salat dżuma będzie sahih:

1. Wykonywać salat w mieście (miasto oznacza miejsce, którego dżemaat nie mieści się w największym meczecie).
2. Wykonywać salat za zgodą przywódcy państwa lub administratora. Wyznaczony przez nich hatib (osoba, która wygłasza hutbę) może wyznaczyć na swoje miejsce kogoś innego.
3. Wykonywać salat o czasie południowym.
4. Wygłosić hutbę w czasie. (Uczeni uznali, że wygłaszanie hutby piątkowej jest jak wypowiedzenie „Allahu ekber” przystępując do salatu. Tzn. hutbę należy głosić tylko w j. arabskim. Hatib wypowiada po cichu E’uzu, a następnie głośno hamd i sena oraz kelime szehadet i salat-u selam. Później waaz, tj. wspomina o tym, co przyczynia się do zyskania nagrody, męki i recytuje ajety kerim. Siada i następnie wstając zaczyna wygłaszać drugą hutbę i zamiast waazu robi modlitwę dla wierzących. Mustehab jest wspomnieć imiona czterech kalifów. Haram jest mieszać słowa dotyczące tego świata z hutbą. Hutby nie powinno się wygłaszać jak przemówienia lub wykładu. Sunną jest wygłaszać krótko hutbę, długo jest mekruh.)
5. Wygłosić hutbę przed salatem.
6. Wykonywać salat dżuma z dżemaatem.
7. Zostawić drzwi od meczetu otwarte dla każdego.

Istnieje dziewięć warunków wudżub salatu dżuma:

1. Przebywać w mieście i miasteczku. Nie jest fard dla musafira (podróżnika).
2. Być zdrowym, nie jest fard dla chorych i tych, którzy nie są w stanie zostawić chorych pod czyjąś opieką i dla starszych.
3. Posiadać wolność.
4. Być mężczyzną. Nie jest fard dla kobiet.
5. Być zdrowym umysłowo i dojrzałym (mukellef).
6. Nie być niewidomym. Nawet jeśli ktoś mógłby zaprowadzić na miejsce niewidomego, to nie jest to dla niego fard.
7. Móc chodzić. Nawet jeśli znajdzie się środek transportu, nie jest to fard dla tych, którzy są sparaliżowani i nie mają nóg.
8. Nie być uwięzionym i nie obawiać się wroga, rządu lub tyrana.
9. Nie powinno być za bardzo dużo opadów deszczu, śniegu, dużo błota, bardzo zimno i nie powinno być burzy.

Modlitwa - dua to błaganie Allaha, by spełnił nasze pragnienie. Allahu teala kocha tych, co robią dua, nie robiących obdarzy gniewem. Dua jest bronią wierzącego, jednym z filarów fundamentów religii. Jest światłością – nur rozświetlającym ziemię i niebo. Dua odsuwa przychodzące nieszczęścia. Nieszczęścia, które jeszcze nie przyszły, usuwa. Allahu teala raczy: „Róbcie do mnie dua czystym sercem! Taką dua przyjmę.” Z tego względu robienie dua jest ibadetem (czynem, poprzez który czci się Allaha) jak post i salat.

„Uczynię nikczemnym, poniżonym, wrzucę do Piekła tego, kto nie chce robić dla mnie ibadet.” (Mumin 60)

Allahu teala stwarza wszystko poprzez przyczynę, zsyła dary z powodów. Z dua zrobił powód odsunięcia się nieszczęść, kłopotów i obdarowania czymś pożytecznym.

Hadis szerif głosi:

„Dua jest podstawą i istotą ibadet. U Allaha nie ma nic, co podobałoby się, jak dua. Dua zapobiegnie 70 przeznaczonym nieszczęściom. Życie obdarzy urodzajem.” (Tirmizi)

„Dua jest wierzącego bronią.” (Ibni Ebiddunja)

Allahu teala kocha modlących się, chcących zdrowia i pokoju.

Tym, co zrobili dua i nie została ona przyjęta w Dniu Sądu Ostatecznego Allahu teala powie: To jest twoja dua zrobiona w jakimś czasie. Zamiast tej dua daję tobie te nagrody. I da tak dużo nagród, że ten człowiek powie: „Jak dobrze by było, gdyby na ziemi nie została przyjęta żadna z moich dua, dzisiaj w zamian za nie dostałbym.” (T. Gafilin)

Dua zrobiona zgodnie z warunkami zostanie przyjęta.