W książce “Nur-ul-izah” napisane jest: Należy spełnić sześć warunków, aby móc zostać imamem. Ktokolwiek świadomy jest, że któryś z tych warunków nie został spełniony, to jego salat wykonany za imamem nie zostanie przyjęty.

1. Należy być muzułmaninem. Imamem nie może zostać ten, kto nie uznaje kalifatu Ebu Bekra Syddika i Omera Faruka (rayjallahu anhuma), nie wierzy w miradż i męki grobowe.
2. Należy być dojrzałym.
3. Należy być zdrowym umysłowo. Pijany i zdziecinniały człowiek nie może zostać imamem.
4. Należy być mężczyzną. Kobieta nie może być imamem dla mężczyzn.
5. Powinno się potrafić prawidłowo wyrecytować prznajmniej Fatihę szerif i jeden ajet. Imamem nie może zostać ten, kto nie zapamiętał jednego ajetu lub zapamiętał, lecz nie potrafi recytować zgodnie z tedżwid (zasadami recytacji) albo recytuje melodycznie.
6. Nie być zwolnionym z niczego. Zwolniony z czegoś nie może być imamem dla tych, którzy nie są z niczego zwolnieni. (Zwolnionym jest się, gdy np. jakaś z części ciała bez przerwy krwawi.)

Imam musi potrafić recytować Święty Koran z tedżwid, nie robi przy tym teghani (tj. nie powinien recytować melodycznie zmieniając wymowę liter). Salatu nie wykonuje się za imamem, który nie przywiązuje znaczenia do warunków salatu. Hadis szerif głoszący: „Wykonujcie salat za pobożnym i grzesznikiem” nie dotyczy imamów z meczetów, lecz dowódców i administratorów, którzy prowadzą salat piątkowy.

Najstosowniejszą osobą na imama jest ten, kto posiada najwięcej informacji religijnych. Jeśli będą dwie albo więcej takich osób, to imamem powinien zostać ten, kto recytuje najlepiej Święty Koran. Jeśli pod tym względem będą tacy sami, to imamem powinien zostać ten, kto jest najbardziej pobożny. Jeśli nadal pod tym względem będą tacy sami, to wybrany zostanie ten, który jest najstarszy.

Mekruh jest, aby imamem został niewolnik, beduin, grzesznik, niewidomy i bękart ( ten, kto został poczęty poza legalnym związkiem małżeńskim). Imam nie powinien przedłużać salatu tak, aby naprzykrzyć się dżemaatowi albo sprawić komuś trudność.

Salat wykonywany przez kobiety samotnie w dżemacie jest dla nich mekruh.

Imam, który będzie wykonywał salat z jedną osobą, ustawia ją po swojej prawej stronie. Jeśli będzie imamem dla dwóch osób, to ustawia ich za sobą. Mężczyźnie nie jest dozwolone podążać w salacie za kobietą lub dzieckiem.

Z tyłu za imamem rząd ustawiają mężczyźni, następnie dzieci, a na samym tyle kobiety.

Jeśli imam zrobi intencję bycia imamem też dla kobiet i kobieta rozpocznie salat stojąc w tym samym rzędzie, co mężczyzna, to salat mężczyzny stanie się nieważny. Jeśli imam nie zrobi intencji prowadzenia modlitwy dla tej kobiety, to stojąc ona obok mężczyzny nie zaszkodzi jego salatowi. Jednak kobiecie nie jest dozwolone wykonywać w ten sposób salat. Dozwolone jest robiącemu salat na stojąco podążać za tym, kto robi siedząc. Osiadły (mukim) może stosować się do imama, który jest podróżnikiem (seferi). Wykonujący salat fard nie może podążać za tym, kto wykonuje salat nafile. Wykonujący nafile może podążać za tym, kto wykonuje fard.

Po wykonaniu salatu za imamem dowiadujący się, że imam nie miał ablucji, musi powtórzyć swój salat.

Mekruh jest wykonywać salat Regaib, Berat i Kadir razem z dżemaatem.

Jeśli dżemaat chce też, aby recytacja i tesbihy imama prowadzącego salat fard były dłuższe od sunny, to będzie to tahrimen mekruh.

Kto nie zdąży rozpocząć salatu, gdy imam jest w ruku, to nie będzie już w stanie wykonać tego rekatu z imamem. Włączający się do salatu, gdy imam jest w ruku, stojąc robi najpierw intencję, tekbir i włącza się do salatu. Natychmiast pochyla się do ruku i podąża za imamem. Jeśli imam podniesie się z ruku nim on się pochyli, to nie zdąży wykonać ruku.

Tahrimen mekruh jest pochylić się do ruku przed imamem, pokłonić do sedżdy albo wcześniej wstać. Po wykonaniu salatu fard mustehab jest rozejść się z rzędów.

Wierzący wykonujący salat pięć razy dziennie z dżemaatem uzyska tyle nagród za dobre uczynki, ile zyskuje się za wykonany salat ze wszystkimi Prorokami (alejhimusselam).

Wszystkie te zalety salatu wykonywanego z dżemaatem zależą od tego, czy salat imama zostanie przyjęty. Opuszczający bez usprawiedliwienia dżemaat nie będzie w stanie odczuć zapachu Raju. Opuszczający bez powodu dżemaat zostali w czterech księgach scharakteryzowani jako przeklęci.

Należy starać się wykonywać pięć razy dziennie salat z dżemaatem. W Dniu Sądu Ostatecznego, kiedy Allahu teala umieści po jednej stronie wagi siedem stopni ziemi, siedem stopni nieba, Arsz, Kursi oraz wszystkie stworzenia, a po drugiej stronie nagrodę za wykonany z dżemaatem jeden salat przestrzegając jego warunków, to nagroda za salat wykonany z dżemaatem będzie cięższa.

Każdy muzułmanin ma za fard tj. koniecznie powinien spełnić te pięć warunków:

1. Pierwszym warunkiem Islamu jest wypowiedzenie słów szehady, tj powiedzieć: Eszhedu en la ilahe illallah we eszhedu enne Muhammeden abduhu we resuluh, tzn. ten, kto potrafi mówić, wszedł w wiek dojrzałości, jest zdrowym umysłowo powinien rozumiejąc znaczenie słów szehady powiedzieć je i przyjąć je całym sercem (tj. jakbym widział, wiem i wierzę, że poza Wielkim Allahem nie ma na ziemi i w niebie nikogo, żadnej innej egzystencji, którą powinno się czcić i która byłaby godna ubóstwiania. Jakbym widział wiem i wierzę, że Muhammed alejhisselam jest sługą Wielkiego Allaha i Jego Prorokiem).
2. Drugim warunkiem jest uważając na warunki i fardy codziennie pięć razy, gdy przyjdzie czas, robić salat.
3. Trzecim warunkiem jest dawać zekat ze swojego majątku. Znaczeniem słowa zekat jest: czystość, pochwała, doprowadzenie czegoś do stania się czymś dobrym, pięknym. W Islamie zekat znaczy: ponad potrzebę, zaś nisab jest określoną granicą ilości majątku (majątku zekat) tego, kto z niego tą ilość odłącza i bez wymówek daje ją tym muzułmanom, o których informuje Święty Koran. Zekat daje się siedmiu grupom ludzi. Wg czterech szkół są cztery rodzaje zekat majątku: zekat złota i srebra, zekat majątku handlowego, zekat czteronożnych zwierząt rzeźnych, które są przez więcej niż pół roku na pastwisku, zekat płodów ziemi (uszr). Uszr daje się od razu po zebraniu. Pozostałe trzy zekaty rok po staniu się ilością nisab.
4. Czwartym warunkiem jest w błogosławionym miesiącu Ramadan każdego dnia pościć. Poszczenie nazywa się też sawm, co oznacza coś od czegoś chronić. Uważając na warunki Islamu ze względu na nakaz Allahu teala w miesiącu Ramadan codziennie chronić siebie od tych trzech spraw: jedzenia, picia i stosunków płciowych. Miesiąc Ramadan rozpoczyna się po zobaczeniu nowego miesiąca (półksiężyca). Nie rozpoczyna się wg przeliczeń kalendarzowych.
5. Piątym warunkiem jest udać się raz w życiu na pielgrzymkę do Mekki (hadż). Jest obowiązkiem każdemu bogatemu muzułmaninowi. Polega na ubraniu się w ihram (ubranie bez szwów) i udaniu się do Mekki, odwiedzeniu tam Kaabe, przez pewien czas zatrzymaniu się na miejscu zwanym Arafat i spełnieniu pewnych obowiązków.
   Z powyżej wymienionych pięciu warunków Islamu najwyższym jest wypowiedzenie i uwierzenie w znaczenie słów szehady (jednogłośne zdanie wszystkich uczonych). Wg większości uczonych kolejność wyższości wśród warunków po słowach szehady jest następująca: salat, post, hadż i zekat.