IBADET - Post grzeszącego

Niektórych słowa: „Nie robiący salatu, pijący alkohol lub popełniający inne grzechy nie powinien na próżno pościć” są sprzeczne z naszą religią. Kilka grzechów popełnić nie oznacza, że powinno się robić też i inne. Popełniający grzech podczas postu będzie pozbawiony wielkiej zasługi, jaką zyskuje się za poszczenie. Jednak nie będzie pytany w ahiret, dlaczego nie pościł. Dług poszczenia będzie miał odprawiony. A nawet dzięki dobrodziejstwu postu zyska możliwość uciekania od pozostałych grzechów.

Imam Rabbani (rahmetullahi alejh) powiedział:

„Do wielkiego daru należy okazać skruchę ze wszystkich grzechów i uciekać od nich. Jeśli tego się nie zrobi, to z niektórych grzechów okazać skruchę jest też darem. Poprzez błogosławieństwo Allahu teala może zostanie się obdarzonym darem zyskania skruchy ze wszystkich grzechów. Jeśli nie zyska się wszystkiego, to nie powinno się tracić wszystko.” (Mektubat, 2 część. 66 list)

Salat w porównaniu z postem jest jeszcze ważniejszy, jednak nie powie się temu, kto nie robi salatu, żeby „nie pościł.” Przeciwnie powie się; „Jeśli nie robisz salatu, to przynajmniej nie opuszczaj postu.” Ten, kto dokonuje wielkiego grzechu poprzez nie robienie salatu, nie poszcząc zyskuje jeszcze więcej grzechów.

Jak ilość grzechów bardzo się zmniejszy, tak dobrze jest. Ze względu na lęk przed Allahu teala zrezygnować z popełnienia grzechu jest oznaką wiary. Hadis szerif głosi: „Podczas całego życia jeden raz wspominający Allahu teala lub bojący się Jego muzułmanin zostanie wyciągnięty z Piekła.” (Tirmizi)

Pewien młody człowiek powiedział szanownemu Prorokowi: „Te trzy grzechy nie potrafię opuścić: kłamanie, cudzołożenie i picie alkoholu.” Resulullah odpowiedział: „Z tych trzech grzechów jeden, tj. kłamanie ze względu na mnie opuść.” Młody człowiek zgodził się na to i odszedł. Później, gdy chciał popełnić pozostałe dwa grzechy, to pomyślał sobie, że jak Prorok go się spyta, czy popełnił pozostałe grzechy i jak odpowie, że nie popełnił, to skłamie. Jeśli powie, że popełnił, to zostanie ukarany. I tak z dwóch pozostałych grzechów zrezygnował. (Szira)

Słowa Szehady wypowiadający i potwierdzający sercem staje się muzułmaninem. Popełniając grzechy nie odchodzi on od wiary. Hadis szerif głosi: „Dżebrail alejhisselam powiedział: Daj dobrą nowinę wspólnocie: ci, którzy umrą nie robiąc Allahu teala wspólników (szirk), pójdą do Raju. Ja zaś trzy razy spytałem się: Czy też do Raju wejdą ci, co kradli i cudzołożyli? Powiedział: Tak, też ci, co kradli i cudzołożyli, pójdą do Raju. Później powiedział: Jeśli nawet pili alkohol, to pójdą do Raju.” (Buhari, Muslim, Bezzar) (Ale dopiero po odcierpieniu kary za te grzechy pójdą do Raju.)

Te dobre nowiny nie powinny jednak naprowadzać człowieka do popełniania grzechów! Każdy grzech oczernia serce, prowadzi do kufur (wystąpienia z Islamu) i może być powodem do wiecznego bycia w Piekle. Gniew Allahu teala jest ukryty w grzechach, dlatego też powinno się uciekać od każdego grzechu. Belam-y Baura był bardzo pobożnym wielkim uczonym i przez jeden grzech stał się niewierzącym. Popełniający grzech powinien od razu okazać skruchę. (K.Saadet)