W celu uratowania się od przykrości należy przylgnąć do powodów. Hadisy szerif mówią na ten temat:

„Wypowiadający ciągle istigfar (dua okazująca skruchę) uratuje się od każdego rodzaju przykrości, cierpień, w niespodziewany sposób zyska ryzk (dzienną rację żywności).” (Nesai)

„Mówienie La ilahe illallah odgoni 99 nieszczęść, najmniejszym z nich są przykrości.” (I.Asakir)

„Wypowiadać La hawle wela kuwwete illa billah jest lekarstwem na 99 cierpień. Wśród nich najłagodniejsze są przykrości.” (Hakim)

„Kto wpadł w długi lub w nieszczęście, jeśli powie 1000 razy La hawle wela kuwwete illa billahil alijjil azim, to Allahu teala mu jego czyny ułatwi.” (Szira)

„Gdy macie trudności, to mówcie: Hasbunallah we ni mel-wekil!” (I.Merdewejhi)

Modlitwy wypowiadane rano i wieczorem (Dejlemi)

„Mówiący: La ilahe illallah kable külli szej’in, La ilahe illallah ba’de külli szej’in, La ilahe illallah jebka Rabbüna we jefni küllü szej’in uratuje się od przykrości.” (Taberani)

„Po piątkowym salacie wypowiadający po 7 razy sury: Ihlas, Felak, Nas przez tydzień uratuje się od przykrości, cierpień, wypadków.” (I.Sunni)

„Gdy będziecie mieli przykrości, to wypowiadajcie tą dua: La ilahe illallahülazim-ül-halim la ilahe illallahü Rabbül-Arsz-ilazim la ilahe illallahü Rabbüs-semawati we Rabbül-Erdy Rabbül Arszil-kerim.” (Muslim)

„Wpadający w przykrości niech wypowie 7 razy: Allah, Allahü Rabbi, la üszrikü bihi szej’a !” (Nesai)

„Gdy zaznacie przykrości, mówcie: Allah, Allah Rabbüna la szerikeleh!” (Bejheki)

Dawanie jałmużny i wypowiedzenie 70 razy: Estałfirullah min külli ma kerihallah odgania przykrości. Ta istigfar dua ma takie znaczenie: Mój Rabbi, wybacz mi wszystko to, co zrobiłem, z czego jesteś nie zadowolony i chroń mnie od tego, czego jeszcze nie zrobiłem, bym nie zrobił. Powinno się uważać na te sprawy:

„Przykrościom zapobiegajcie poprzez dawanie jałmużny.” (Dejlemi)

„Używanie grzebienia odsuwa przygnębienie.” (Dejlemi)

„Ładny zapach i czyste ubranie odsuwa przygnębienie.” (Bostan)

„Picie wody pozostałej z ablucji odsuwa przygnębienie.” (Dejlemi)

„Pierścionek z agatu odsuwa przygnębienie.” (Ukajli)

„Odsuwający przykrości innych, odsunie się od swoich przykrości.” (I.Ahmed)

„Najwyższym ibadetem jest być cierpliwym na przykrości.” (Tirmizi)

1. MUSTEHAB: Nazywa się również mendub i adab. Czyny, które nasz Prorok (alejhisselam) wykonał raz lub dwa razy, które lubił i które mu się podobały. Należą do nich min.: nadawanie imienia nowonarodzonemu dziecku siódmego dnia, ofiarowanie akiki dla chłopca i dziewczynki, noszenie ładnych ubrań, używanie pięknych zapachów. Ci, którzy wykonują te czyny otrzymują mnóstwo nagród. Ci, którzy ich nie wykonują nie będą ukarani. Nie będą też pozbawieni wstawiennictwa (szefaat).
2. MUBAH: Czyny, które nie zostały nakazane ani zakazane. Nie zostało poinformowane o nich, że są aktem czci lub grzechem. Za wykonywanie ich z dobrą intencją zyska się nagrodę, za wykonywanie ze złą zostanie się ukaranym. Do mubah należy: spać, jeść różnorodne dozwolone (helal) jedzenie, ubierać różne dozwolone ubrania. Jeśli czynności te wykonuje się z intencją stosowania się do Islamu, wykonywania nakazów, to stają się one dobrymi uczynkami. Tak jest z jedzeniem i piciem, gdy spożywa się je z intencją zyskania zdrowia i siły, by móc wykonywać akty czci.
3. HARAM: Czyny, które zostały wyraźnie zakazane przez Allahu teala w Świętym Koranie. Czynienie i korzystanie z tego, co jest haram zostało stanowczo zakazane. Ten, kto nazywa, to, co zakazane (haram) dozwolonym (helal) lub na odwrót, to traci swą wiarę i zostaje niewierzącym. Należy unikać tego, co jest haram.
   Haram dzieli się na dwa rodzaje:
   
   1. Haram li-ajnihi: haram, który jest ciężkim grzechem: morderstwo, cudzołóstwo, stosunki homoseksualne, hazard, picie wina jak i każdego rodzaju napojów alkoholowych, kłamanie, kradzież, jedzenie wieprzowiny, krwi, padliny, wychodzenie na ulicę kobiet i dziewczyn z odsłoniętą głową, ramionami i nogami. Jeśli popełniając któryś z tych grzechów wypowie się besmele lub będzie się wierzyło, że jest to dozwolone albo nie przywiąże się znaczenia do tego zakazu Allaha, to zostanie się niewierzącym. Jeśli wierzy się, że jest to haram, a popełniając odczuwa lęk, to nie zostanie się niewierzącym. Zasługiwać jednak będzie się na męki w Piekle. Jeśli będzie obstawało się przy popełnianiu tego, a umrze nie wyrażając skruchy, to przyczynić się to może do śmierci bez wiary.
   2. Haram li-ghajrihi: czyny, których podstawa należy do helal, lecz ze względu na czyjeś prawa stają się haram. Np. wejść do czyjegoś sadu i bez pozwolenia zjeść zerwane owoce, kraść i korzystać bez zgody właściciela ze sprzętów domowych, pieniędzy, zdradzać powierzone rzeczy, zarabiać pieniądze otrzymując łapówki, poprzez lichwę i hazard. Jeśli ten, kto czyniąc te czynności wypowie besmele albo nazwie je helal, to nie stanie się niewierzącym, ponieważ mający do nich prawo otrzyma za nie rekompensatę. Allahu teala w Dniu Sądu za prawo wartości srebra o ciężarze pięciu i pół ziarenka jęczmienia (jednego danka) zabierze od winnego nagrody za dobre uczynki, jakie uzyskało się za wykonane wraz z wspólnotą siedemset rekatów salatu zaakceptowanych przez Allahu teala. Nagrody za te dobre uczynki zostaną przekazane pokrzywdzonemu. Unikanie haram jest wartościowsze od wykonywania aktów czci. Dlatego też należy poznać to, co jest haram i unikać tego.