Czyny nie są częścią wiary

Pomimo, że niektóre z grup bidat mówią: „czyny są częścią wiary,” to tak nie jest. Przeciwieństwem wiary jest kufur, zaś grzechów ibadet. Odchodzący od wiary stanie się niewierzącym, nie robiący ibadet stanie się grzesznikiem. Wiara bez czynów jest możliwa do przyjęcia, zaś czyny bez wiary nie zostaną przyjęte. Kobietom podczas menstruacji jest dozwolone i nakazane nie robić takich ibadet jak: salat i post, jednak nigdy nie jest dozwolone odsunięcie się od wiary. Gdy tylko z samą wiarą wejdzie się do Raju, to tylko z samymi czynami nie wejdzie się. Nie posiadających wiary dokonany ibadet w życiu pozagrobowym na nic im się nie przyda. Wiarę nikomu innemu się nie sprezentuje, jednak nagrody za ibadet można sprezentować. Wiary nie zostawi się w spadku, jednak można zostawić dla siebie w spadku do zrobienia czyny. Porzucający czyny nie stanie się niewierzącym, lecz porzucający wiarę. Temu, kto ma usprawiedliwienie, czyn zostanie wybaczony, wiara nikomu nie zostanie wybaczona. Szanowny Imam Gazali powiedział:

Grupy bidat wskazując jako dowód 29. ajet ze sury Rad: „Oni, przyjmując wiarę dokonali prawidłowych czynów” mówią, że czyny są częścią wiary. Gdy tymczasem ten i podobne ajety wskazują na to, że czyny nie są częścią wiary, lecz poza nią. Gdyby było przeciwnie, to słowo: we amilussalihat byłoby niepotrzebnie powtarzane. Tych grup stwierdzenie, że grzeszący będą wiecznie w Piekle, jest błędne, ponieważ hadis szerif głosi: „Ten, kto nie zaprzeczy temu, co wyznał, nie jest niewierzącym.” Grzeszący nie zaprzecza potwierdzonym przez siebie zasadom wiary. W ahiret nie zyskają orędownictwa tylko niewierzący. A to wskazuje na to, że grzesznicy zyskujący orędownictwo nie są niewierzący. Hadis szerif głosi: „Będę orędownikiem tym, co popełnili duże grzechy.” Gdy Hz. Ebudderda spytał się: „Ja, Resulullah, czy zyska orędownictwo też ten, kto kradł i cudzołożył? to otrzymał odpowiedź: „Tak, będę orędownikiem też tym, co kradli i cudzołożyli.” Umierający z wiarą wcześniej czy później pójdą do Raju.

„Każdemu muzułmaninowi, który umarł w stanie nie robienia Allahowi wspólników, będę orędownikiem.” (Bezzar, Hakim, Bejheki)

„Wejdzie do Raju też muzułmanin, który pił alkohol, kradł, cudzołożył.” (Buhari)

„Posiadający odrobinę w sercu wiary nie zostanie w Piekle.” (Buhari)

„Każdemu muzułmaninowi, który dokonał dużego grzechu, będę orędownikiem.” (Nesai, Tirmizi)

„Grzesznikom zmarłym z wiarą będę orędownikiem.” (Buhari, Muslim)

Grzeszny wierzący po poniesieniu kary pójdzie do Raju. Hadis szerif: „Odejdzie wiara od tego, kto cudzołoży, pije alkohol” świadczy o tym, że grzeszących muzułmanów wiara nie jest dojrzała (kamil). Słowa: „Wiara to potwierdzenie sercem, powtórzenie językiem, robienie czynów częściami ciała” znaczą: u człowieka wiara jest jak głowa, części ciała np. ręka jest jak czyny. Może być człowiek bez rąk, ale bez głowy nie może być. Normalnego człowieka opisując opisuje się go ze wszystkimi częściami ciała. Jeśli w niektórych z nich są braki, to jest to dalej człowiek. I tak opisując dojrzałego (kamil) wierzącego dołączono też czyny. Jak mówi się o kimś, kto ma odciętą nogę lub rękę, że jest jak „żyjący trup,” tak też o popełniających duże grzechy nie mówi się, że „nie jest dojrzałym muminem, lecz „nie jest muminem.” (Ihja)