ITIKAD - Wera i takwa

"Mektubat" (Listy) napisany przez Imam Rabbani Ahmed Farukki (ur. 971/1563, zm. 1034/1624 w mieście Sirhind w Indiach), wielkiego uczonego islamskiego - alim, weli, nowatora drugiego tysiąclecia (rahmetullahi alejh) jest szczególnie wartościową książką. Sejjid Abdulhakim Arwasi rahmetullahi alejh (ur. 1281/1874, zm. 1943) największy profesor mistyki na islamskim uniwersytecie w czasach panowania Państwa Osmańskiego często powtarzał: "Po Świętym Koranie i Świętych Hadisach najwartościowszą i największą księgą jest "Mektubat" napisany przez Imam Rabbani."Imam Rabbani (rahmetullahi alejh) napisał w 76.liście:

W Świętym Koranie w Surze Haszr w 7. wersecie napisane jest: "Przyjmijcie nakazy przyniesione przez Proroka, bądźcie nim posłuszni. Chrońcie się od tego, co jest zabronione!" Od nieszczęść świata i męki po śmierci, żeby się uratować, powinno się kierować tymi dwoma wskazówkami: przestrzeganie nakazów Wzniosłego Allaha i chronienie się od tego, co jest zakazane. Z tych dwóch najważniejszą i najpotrzebniejszą wskazówką jest ta druga i nazywa się ją "Wera" i "Takwa". W obecności

Proroka (sallallahu alejhi we sellem) rozmawiano o pewnym człowieku, który bardzo dużo się modlił i o jeszcze innym, który się bardzo chronił od tego, co jest zakazane. Prorok Muhammed (sallallahu alejhi we sellem) powiedział: "Nic nie jest tak wielkie jak wera!" Znaczy to, że chronienie się od tego, co jest zakazane, jest bardzo wartościowe. W jednym ze św. Hadis Prorok (sallallahu alejhi we sellem) głosił: "Podstawą religii jest wera". Człowiek może poprzez "werę" i "takwę" dokonać postępów i przewyższyć aniołów. Aniołowie nie osiągają wyższego stopnia, nie dokonują postępów, są tylko posłuszni rozkazom. W takim razie przylgnięcie do takwy (chronienie się od tego, co jest zakazane-grzechów, zakazów) i wery (chronienie się od tego, co jest zakazane i od tego, co jest nieznane i ma się wątpliwości, czy należy do zakazów, czy też jest zezwolone)) powinno się traktować jako pierwszy obowiązek. W Islamie najwartościowsza jest takwa. Takwa jest podstawą religii. Wera i takwa oznacza chronienie się od czynienia tego, co jest zakazane, żeby dokonać tego obowiązku powinno się unikać używania w nadmiarze tego, co jest zezwolone (mubah). Należy korzystać z tego tylko tyle, ile jest konieczne. Jeśli człowiek będzie korzystał z tego wszystkiego, co jest zezwolone w Islamie, jak mu się zechce, nie zachowując umiaru, to powstanie możliwość uczynienia tego, co jest wątpliwe. To, co jest wątpliwe znajduje się blisko tego, co jest zakazane. Ludzie tak jak zwierzęta są słabi wobec samych siebie. Ten, kto chodzi po brzegu urwiska może któregoś dnia z niego spaść. By móc w pełni dokonać takwy i wery należy korzystać z tego, co jest dozwolone tylko tyle, ile się potrzebuje. Przy używaniu tych zezwolonych ilości powinno się mieć również intencję poprzez nie dokonania obowiązków wierzącego. W dzisiejszych czasach jest niemożliwością unikanie w każdej chwili korzystania z tego, co jest zezwolone powyżej potrzeb. Przynajmniej powinno się unikać tego, co jest zakazane i starać się o to, by nie przekroczyć granicy w tym, co jest zezwolone. Jeśli ponad potrzebę skorzysta się z tego, to powinno się odczuć żal i wyrazić skruchę. Takie czyny są początkiem czynienia tego, co jest zakazane. Powinno się schronić u Allahu teala i błagać Go. Ten żal, skrucha i błaganie poprowadzi może do powstrzymywania się od korzystania w nadmiarze z tego, co jest zezwolone i ochroni przed złem i szkodą takich czynów. Jeden z islamskich uczonych Dżafer bin Sinan głosił: "Lepsza jest pochylona głowa grzesznika niż wypięta pierś modlącego się."

Istnieją dwa sposoby unikania tego, co jest niedozwolone: pierwszym jest unikanie tych grzechów, które powstają wskutek łamania praw Allahu teala, drugim zaś jest unikanie grzechów, które zawierają w sobie prawa ludzi, zwierząt. Ten drugi sposób jest ważniejszy, ponieważ Allahu teala niczego nie potrzebuje i jest bardzo miłosierny. Ludzie zaś mają zawsze wiele potrzeb i są skąpi. Prorok Muhammed (sallallahu alejhi we sellem) głosił: "Ci, którzy złamali prawa innych ludzi naruszając ich majątki, znieważając ich szacunek, niech przed śmiercią starają się o ich wybaczenie i odpłacą im szkody! Na Sądzie Ostatecznym złoto, majątek nie będą miały żadnej wartości. Tego dnia dobre uczynki winnego będą dawane pokrzywdzonym i jeśli będą one niewystarczające, to zostaną wtedy zapisywane winnemu grzechy tych, których skrzywdził."