Usprawiedliwienia, które zezwalają na nie poszczenie

Do usprawiedliwień nie poszczenia należą:

1. Choroba: Chory lub ten, kto rozchoruje się, gdy pości, nie pości lub jeśli pości, to może przerwać post. Opiekujący się chorym jest w takim stanie jak chory. Może nie pościć, jeśli opiekując się chorym, zaznaje trudności.
2. Podróż: Udający się w podróż, której droga przekracza 104 km i jest w miejscu podróży krócej niż 15 dni (tutaj wg szkoły hanefickiej), może nie pościć. Hadis-i szerif głosi: „Podczas podróży (gdy zachodzą trudności) poszczenie nie zaliczy się do takwa (pobożności)” (Buhari).
3. Podczas ciąży i karmienia: Jeśli robi się samej sobie lub dziecku szkodę, to podczas ciąży i karmienia dziecka nie pości się. „Allahu teala dał zezwolenie na opuszczenie postu kobietom w ciąży i karmiącym, post im odroczył”. (Ebu Dawud, Tirmizi, Nesai)
4. Odczuwanie głodu i pragnienia wody: Jeśli u kogoś zachodzi silny głód, pragnienie i z tego powodu istnieje zagrożenie śmiercią, postradanie zmysłów lub chorując zaznanie szkody, to można przerwać post.
5. Podeszły wiek: Człowiek w sędziwym wieku, jeśli nie może pościć, nie ma też możliwości na wyleczenie, to daje fidje (okup) za dni, w które nie pościł. Fidje za 30 dni jest 53 kg mąki.
6. Przymus, groźba: Jeśli zagrożono poszczącemu: „Zabiję cię lub odetnę ci nogę, rękę itp., jeśli nie przestaniesz pościć” i grożący jest wstanie to zrobić, nie blefuje, to dozwolone jest przerwanie postu poszczącemu.

Podczas Ramadanu poszczenie jest wielkim sewab. Nie pościć bez usprawiedliwienia należy do wielkich grzechów.

Hadis-i szerif głosi: „Nieposzczący w Ramadan jeden dzień bez usprawiedliwienia, jeśli będzie w zamian nawet cały rok pościł, to i tak nie zyska sewab tego jednego dnia z Ramadan” (Tirmizi). Ale jak ma się usprawiedliwienie, to nie pościć nie jest grzechem.