Niektóre ze stanów przerywające post, które wymagają odrobienia postu później (zrobienia ich kaza):

Jeśli przerwało się przez błąd.
Jeśli do gardła wpadnie śnieg lub deszcz.
Jeśli użyje się spray przeciw astmie.
Jeśli zostanie się zmuszonym do przerwania.
Jeśli wpuści się do nosa płynne lekarstwo.
Jeśli wciągnie się nosem wodę kolońską. (Wąchanie nie przerywa.)
Jeśli rozpocznie się post jako mukim[1] i przerwie się będąc seferi (podróżnikiem).
Jeśli wciągnie się nosem dym z kadzidła drzewa ud, ambra.
Jeśli chętnie wciągnie się dym z papierosów palonych przez innych.
Jeśli wkropli się do uszu lekarstwo.
Jeśli lekarstwo położone na ranną skórę wejdzie do wewnątrz.
Jeśli strzykawką wkłuje się do ciała lekarstwo.
Jeśli chcąc, zmuszając siebie, całymi ustami się wymiotuje.
Jeśli ząb krwawi lub został usunięty i połknie się znajdującą się w ustach krew lub jeśli połknie się krew, która jest wymieszana na równi ze śliną.
Jeśli się je i pije nie wiedząc, że skończył się czas fadżr.
Jeśli przerwie się post mniemając, że zaszło słońce.
Jeśli połknie się pozostałość z jedzenia znajdującą się pomiędzy zębami wielkości cieciorki.
Jeśli z powodu bólu zęba zostanie się zmuszonym do wstrzyknięcia morfiny, post zostanie przerwany, wtedy jedzący i pijący tylko odrabia kaza za post.
Jeśli podczas pobierania ablucji do gardła ucieknie woda.
Jeśli połknie się papier, kamień, watę, ziele, nieugotowany ryż, czyli to, co nie jest lekarstwem i pożywieniem.
Jeśli podczas snu zostanie wlana woda do ust.
Jeśli zje się, bo zapomniało się, że się pości i mniemając, że się przerwało post, świadomie dalej się je.
Jeśli nie zrobiwszy intencji w Ramadanie do rana, zrobi się intencję przed południem lub po południu i przerwie się post.
Jeśli dostanie się woda do odbytu, gdy wejdzie się do morza lub podczas pobierania gusl. (Według mezheb hanbeli nie przerywa postu.)
Dokonanie masturbacji.
Robienie lewatywy. (Według mezheb maliki nie przerywa postu.)
Jeśli włoży się czopek do genitaliów.

Nieakceptujący przepisów, które przekazał nasz Prorok (alejhisselam), nie akceptuje nakazu Allaha Najwyższego, ponieważ w Świętym Koranie zostało poinformowane, że powinno się robić to, co nakazuje Wysłannik Allaha (Haszr 7).

[1] Mukim to ten, kto zamieszkał w miejscu, w którym się urodził albo tam założył rodzinę lub w miejscu, w którym zamieszkał z intencją stałego pobytu lub zrobił intencję przebywania w miejscu odległym 104 km (lub jeszcze dalej) przez 15 dni (lub więcej) poza dniami wejścia i opuszczenia tego miejsca. Według mezheb szafii i maliki mukim to ten, kto zrobił intencję przebywania w jakimś miejscu przez 4 dni lub więcej poza dniami wejścia i wyjścia.