IBADET - Zakazy i nakazy dotyczące mukellefa

Nakazy i zakazy, o których informuje religia islamska nazywa się Ahkam szeryjje albo Ahkam islamijje, albo Efal Mukellefin. Jest ich osiem: fard, wadżib, sunna, mustehab, mubah, haram, mekruh i mufsid.

1. FARD: Sprawy, które Allahu teala nakazał wyraźnie i stanowczo w św. ajetach (wersetach Świętego Koranu). Ten, kto nie wierzy w nie lub nie przywiązuje do nich znaczenia stanie się niewierzącym.
   Fard dzieli się na dwa rodzaje:
   a) Fard Ajn: Fard, który jest obowiązkiem każdego dojrzałego i zdrowego umysłowo muzułmanina. Do fard ajn należy: zyskać iman, wykonywać ablucję, ghusl (tj. rytualną kąpiel), wykonywać pięć razy dziennie salat, pościć w miesiącu Ramadan, dać zekat i udać się na pielgrzymkę, jeśli posiada się tyle majątku ile wynosi nisab. [ Znane są 32 i 54 fardy ]
   b) Fard Kifaje: Fard, który jeśli został wykonany przez kilku, lub przynajmniej jednego muzułmanina, to pozostali zostają zwolnieni ze spełnienia tego obowiązku.
   Należy do nich: odpowiedzieć na selam, mycie zmarłego, salat dżenaze (pogrzebowy), zapamiętanie całego Świętego Koranu i zostanie hafizem, dżihad, poznanie dodatkowych informacji religijnych i świeckich, których znajomość wymagana jest w sztuce i handlu.
2. WADŻIB: Nakazy, które zostały nakazane z taką stanowczością, co fard. Jednak dowody tych nakazów w Świętym Koranie nie zostały przedstawione tak wyraźnie jak dowody dotyczące fard. Określone zostały przypuszczalnym dowodem. Do wadżib należy: wykonywać salat witr i ijd (bajram, świąteczny), złożyć ofiarę (kurban) jeśli posiada się tyle majątku ile wynosi nisab, dać fitrę. Moc orzeczenia wadżib jest taka jak fard. Nie wykonywać wadżib jest tahrimen mekruh. Ten, kto nie wierzy w wadżib nie zostaje niewierzącym. Ten, kto nie wykonuje tego, co należy do wadżib będzie poddany mękom piekielnym.
3. SUNNA: Czyny, które nie zostały otwarcie nakazane przez Allahu teala, a były chwalone przez naszego Proroka (alejhisselam) lub stale przez niego czynione, bądź przez niego widziane i wobec, których nie miał nic przeciwko. Wzgardzić jakąś sunną jest kufr (wystąpieniem z wiary). Ci, którzy nie pogardzają nimi, jednak ich nie wykonują nie będą poddani mękom. Jednak ten, kto bez powodu stale opuszcza sunnę, otrzyma naganę i nie zyska nagrody za dobre uczynki. Np: wypowiadać Ezan, Ikamet, wykonywać salat z innymi (dotyczy mężczyzn), używać miswaka podczas ablucji, urządzać poczęstunek w wieczór poślubny, obrzezać dzieci.