ITIKAD - Święty Koran

Święty Koran zaczął być zsyłany w Nocy Kadr. To zsyłanie odbywało się pomału, werset po wersecie przez dwadzieścia trzy lata. Kalife Ebu Bekir (niech pokój będzie z nim) w roku śmierci Proroka Muhammeda (niech pokój będzie z nim) zebrał komisję ze znających na pamięć i potrafiących pisać, by cały Święty Koran spisano na papierze. Tak powstała księga zwana Mushaf lub Myshaf. Trzydziestu trzech tysięcy wierzących należących do Sahabi (niech pokój będzie z nimi) uznało jednogłośnie, że każda litera tego mushaf jest na swoim miejscu. Trzeci Kalife Osman (niech pokój będzie z nim) w 25 roku Hidżri uporządkował miejsca sur. Doprowadził do spisania jeszcze sześciu mushaf i przekazał je do Bahrejn, Damaszku, Egiptu, Bagdadu (Kufe), Jemenu, Mekki i Medyny. Dzisiaj znajdujące się na całym świecie mushafy zostały spisane i rozpowszechnione z tych siedmiu mushaf. Nie różnią się pomiędzy sobą nawet jedną kropką.

W Świętym Koranie znajduje się 114 sur i 6236 ajetów (wersetów). Zdarza się też, że informowane jest czasami, że tych ajetów jest mniej niż 6236 lub więcej. Wynika to stąd, że niektóre długie ajety są liczone jako kilka krótkich lub kilka krótkich jako jeden długi, czasami też słowa Besmele jest liczone jako jeden ajet.