Wybitny uczony i pisarz Roger Garaudy urodził się 17 czerwca 1913 r. w Marsylii (Francja). W 1982 r. przeszedł na Islam przyjmując imię Ragaa. 8 kwietnia 1983 r. na Sali Konferencyjnej Uniwersytetu Garyounis w Benghazi powiedział: „To prawda, że przyjąłem Islam. Pytacie dlaczego? Przyjmując Islam wybrałem współczesność.”

Ten sam siedemdziesięcioletni Roger Garaudy przez lata był zagorzałym zwolennikiem systemu komunistycznego we Francji. Na uczelniach i politycznych platformach wielokrotnie starał się wyjaśnić Francuzom i Zachodowi wyłącznie marksizm, sądząc, że wybawienie ludzkości leży w tym wyjątkowym systemie. Był największym „Duchowym Architektem” francuskiego komunizmu ówczesnego stulecia. Gdziekolwiek komuniści organizowali spotkania, konferencje czy seminaria, nie mogło zabraknąć tam Garaudy’ego. Swymi poglądami, piórem i retoryką prowadził zaciętą walkę przeciwko katolicyzmowi i chrześcijaństwu.

Jednego dnia w zachodnich środowiskach sztuki, literatury i polityki wybuchła bomba: „Roger Garaudy przyjął Islam!” Kreml ogarnął wielki szok, gdy wieść ta szerzona teleksami agencji prasowych rozprzestrzeniała się po świecie, tracił on bowiem swego najlepszego przewodnika wśród francuskich komunistów; Garaudy był słynnym uczonym, którego pióro służyło marksizmowi od lat.

Ten wybitny człowiek zdał sobie z prawdy i zwrócił się do całego świata mówiąc: „Islam jest religią, która ciągnie epoki za sobą. Inne religie były ciągnięte za epokami. Mam na myśli, iż wszystkie religie z wyjątkiem Islamu były przerabiane wg czasu i reformowane. Ich święte księgi były zniekształcane, by móc odpowiadać warunkom czasu. Święty Koran natomiast, dominował przez stulecia od początku jego objawienia. Nie Święty Koran za czasem, tylko czas podążał za nim. Kiedy czas starzał się, on stawał się młodszy. Jest to fenomen przewyższający czas. Jest to o wiele większe wydarzenie niż wszystkie przerażające nieszczęścia społeczne, polityczne i ekonomiczne, które pozostawiły za sobą wiele wojen w historii. Islam dominuje nie tylko nad materializmem czy pozytywizmem, ale również i nad egzystencjalizmem. Żaden z nich nie dominuje jednak nad Islamem.”

„Wielki Prorok Islamu (alejhisselam) wszystko wyjaśnił głosząc: Pracuj dla życia pozagrobowego tak, jakbyś miał umrzeć jutro i pracuj dla obecnego życia, jakbyś miał nie umrzeć nigdy!”

„Islam reguluje to, co materialne i to, co duchowe. Dlatego też tych obu spraw nie można od siebie oddzielić. Jak można byłoby je od siebie oddzielić, skoro Islam głosi: Zdobywaj wiedzę, choćby była ona w Chinach oraz Wiedza jest zaginionym majątkiem wierzącego, powinien on ją zyskać, gdzie tylko ją ujrzy! Nauka i praca nie zostały ograniczone przez Islam. Islam nie ograniczając tych dwóch spraw, które potrafią zatrząść światem, sam nim zatrząsł.”

„Określając człowieka najwyższym i najszlachetniejszym stworzeniem Islam wyjaśnił, że nie może być on wyzyskiwany. Islam to zbiór systemów, który nie pochwala rozrzutności, ostentacji, luksusu, określa dochód jako zarobki osiągnięte w pocie własnego czoła, przekazuje rosnący kapitał biednym środkami dobrze zrównoważonych i moralnych reguł, zakazuje odsetek, które są przyczyną lenistwa i niszczy tym samym bezprawne bogactwo. Islam uczynił obowiązkiem dzielenie tych samych praw przez Kalifa, co przez niewolnika.”

„Miało miejsce takie „wydarzenie z wielbłądem,” które było przykładem ostrzejszym od mieczy królów: Hz. Omer (radijallahu anh) i jego niewolnik jechali na jednym wielbłądzie na zmianę podróżując od miasta od miasta. Raz uzdy były trzymane przez Kalifa, a raz przez niewolnika... Tu o to mamy rewolucję Islamu w dziedzinie sprawiedliwości i prawa.”

„Oba systemy - marksizm i kapitalizm – są systemami wyzyskującymi człowieka. W przeciwieństwie do nich, Islam jest niebiańską religią, która zwraca ludzkości prestiż.”

Pierwszym nakazem Wielkiego Allaha jest przyjęcie iman (wiary). Zaś pierwszym zakazem jest küfür (bluźnierstwo), tzn. zaprzeczenie istnieniu Allaha, Jego jedności, proroctwa, objawionych zasad. Iman oznacza wierzenie w Wielkiego Allaha i w to, że Muhammed (niech pokój będzie z nim) jest Jego ostatnim Prorokiem. Przyjęcie z upodobaniem całym sercem (uwierzenie) w to wszystko, co głosił nasz szanowny Prorok, nazywa się iman. W ten sposób wierzącego człowieka nazywa się mumin, muslim, muzułmaninem. Bluźnierstwem zaś nazywa się zaprzeczenie nawet jednej wypowiedzi Proroka Muhammeda (niech pokój będzie z nim) lub wątpienie w to, że jest ona dobra, czy też prawidłowa. Tego, kto wypowie bluźnierstwo, nazywa się niewierzącym, kafir.

Kto chce posiadać prawidłową wiarę, to powinien unikać znaków bluźnierstwa. Nie powinien traktować lekko żadnego z nakazów i zakazów obowiązujących w Islamie, żartować sobie ze Świętego Koranu, aniołów, Proroków (niech pokój będzie z nimi). Zaprzeczyć znaczy po poznaniu dalej nie wierzyć. Wątpienie jest też zaprzeczeniem.

Jeśli muzułmanin (mężczyzna lub kobieta) dokona lub powie świadomie z własnej woli, poważnie lub jako żart, a nawet nie znając znaczenia to, co jest jednogłośnie uznane przez uczonych islamskich za powód bluźnierstwa straci wiarę. Stanie się mürted. Bluźnierstwo to nazywa się küfr-i inady. Straci nagrodę za wcześniej dokonane modlitwy, obrządki religijne i dobre uczynki. Jeśli dozna nawet skruchy, nie zyska tej nagrody z powrotem. Bogaty powinien ponownie udać się na pielgrzymkę do Mekki (hadż). Nie odprawia też zaległości (kaza) dokonanych w okresie murted salat (obrządku modlitewnego), postu i zekat (raz w roku bogaci 1/40 swojego majątku ofiarowują biednym). Odprawia zaległe tylko to, czego nie dokonał przed byciem murted.

Stający się murted poprzez kufr-i inady traci wiarę-iman i jego związek małżeński staje się nieważny. Powinno się odnowić iman. Dokonuje się tego poprzez wyrażenie skruchy za powód bluźnierstwa i wypowiedzenie słów: tewhid lub szehadet. Oprócz tego powinno się też w obecności dwóch świadków odnowić ślub religijny - dini nikah (wg Abdulgani Nablusi).

Jeśli muzułmanin (mężczyzna lub kobieta) nieświadomie wypowie słowo lub dokona czynu będącego powodem bluźnierstwa lub stanie się powodem bluźnierstwa, to należy do wątpliwości, czy doszło do straty wiary i unieważnienia związku małżeńskiego (wg Hadimi). Dobrze jest jednak, gdy zapobiegawczo odnowi się (tak jak zostało powyżej napisane) iman i ślub (nikah). W celu odnowienienia nikah w wypadku dokonania nieświadomego bluźnierstwa powinno się powiedzieć: „Allahumme inny ürydü en üdżeddidel-imane wen-nikahe tedżdiden bi-kawli la ilahe illallah Muhammedun resulullah.” W ten sposób dokonuje się też nakazu ze św. hadisu:

„Mówiąc La ilahe illallah odnawiajcie iman!” (Hadis-i szerif-Hadika)