NASZ PROROK - Cuda Muhammeda (alejhisselam) - 8

34.Poinformował też o tym, że muzułmanie zapanują nad krajami Perskiego Władcy Kisra i Bizantyjskiego Cesarza i skarby tych krajów zostaną rozdane na drodze Allahu teala.

35.Podał do wiadomości, że wielu ludzi ze wspólnoty islamskiej uda się przez morze na wojnę i Ummi Hiram (radyjallahu teala anha) będzie uczestniczyła w tych walkach. Gdy szanowny Osman był kalifem, to muzułmanie udali się na Cypr i tam walczyli. Ta kobieta była razem z nimi i tam też poległa.

36.Pewnego dnia Prorok (sallallahu alejhi we sellem) siedząc na wysokim miejscu zwrócił się do znajdujących się obok niego z pytaniem: „Czy widzicie to, co ja widzę? Przysięgam, widzę intrygi, które będą miały miejsce pomiędzy waszymi domami i na ulicach.” Po śmierci Osmana (radyjallahu anh) w czasach Jezida w Medynie doszło do wielkich intryg. Na ulicach została przelana krew wielu ludzi.

37.Pewnego dnia poinformował o tym, że jedna z jego żon wystąpi przeciwko Kalifowi. Gdy Aisze (radyjallahu teala anha) zaczęła śmiać się na te słowa, to Prorok (sallallahu alejhi we sellem) powiedział: „Ej, Humejra! Nie zapomnij mych słów! Czy przypadkiem to ty nie będziesz tą kobietą?” Następnie zwrócił się do Alego (radyjallahu anh): „Jeśli jej czyn będzie miał z tobą do czynienia, to traktuj ją łagodnie!” Trzydzieści lat później Aisze (radyjallahu anha) walczyła przeciwko Alemu (radyjallahu anh) i wpadła w jego niewolę. Szanowny Ali ugościł ją z wielkim szacunkiem i wysłał z Basry do Medyny.

38.Pewnego dnia powiedział do Muawije (radyjallahu anh): „Jeśli któregoś dnia zostaniesz zarządcą wspólnoty muzułmańskiej, to tych, co czynią dobro, wynagrodź! Tym, co czynią zło, wybacz!” Za czasów Osmana i Ali (radyjallahu anhum) Muawije (radyjallahu anh) był przez dwadzieścia lat gubernatorem w Damaszku i później dwadzieścia lat kalifem.

39.Pewnego dnia powiedział: „Muawije nigdy nie zostanie pokonany.” Gdy ten św. Hadis usłyszał Ali (radyjallahu anh) podczas walk w Siffin, to powiedział: „Gdybym wcześniej to usłyszał, to nie walczyłbym z Muawije.”

40.Ammarowi ibn Jaser (radyjallahu teala anh) powiedział: „Zostaniesz zamordowany przez buntownika.” Poległ walcząc będąc z Ali (radyjallahu anh) przeciwko Muawije (radyjallahu anh).

41.O synie Fatimy Hasanie (radyjallahu teala anhuma) powiedział: „Mój syn jest tym, który przyniesie wielkie szczęście. Allahu teala zrobi z niego przyczynę pojednania się dwóch wielkich armii muzułmańskich.” Gdy wielka armia przystąpiła do walki przeciwko Muawije (radyjallahu anh), to by zapobiec intrygom, przelaniu się krwi muzułmanów, przekazał on swoje prawo kalifatu Muawije.

42.Abdullah ibn Zübair (radyjallahu teala anhuma) napił się krwi Proroka (sallallahu alejhi we sellem), która spływała podczas jej spuszczania. Gdy zobaczył to Prorok (sallallahu alejhi we sellem), to powiedział: „Czy wiesz, jakiego nieszczęścia doznasz od ludzi? Ludzie od ciebie też wiele doznają. Ogień Piekła nie będzie cię palił.” Gdy Abdullah ibn Zubair ogłosił się kalifem w Mekke, to Abdulmelik bin Merwan wysłał pod dowództwem Hadżdżadża armię do Mekki. Abdullah został złapany i zamordowany.