NASZ PROROK - Cuda Muhammeda (alejhisselam) - 5

18. W książce pt. „Sünen” napisanej przez Tirmizi i Nesai opisane jest, że do Proroka alejhisselam przyszedł niewidomy, który powiedział: „O błogosławiony Proroku, pomódl się do Allahu teala, bym odzyskał wzrok.” Prorok Muhammed (sallallahu alejhi we sellem) odpowiedział: „Dokonaj bezbłędnie ablucji (rytualnego obrządku mycia się)! Później pomódl się w ten sposób: O mój Stworzycielu! Błagam Cię. Pragnę od Ciebie stawiając za pośrednika Twego ukochanego Proroka Muhammeda (sallallahu alejhi we sellem). O mój ukochany Proroku błogosławiony Muhammedzie! Poprzez twoje pośrednictwo błagam mojego Stworzyciela. Proszę o to, by ze względu na ciebie, moja modlitwa została przyjęta. O Stworzycielu! Przyjmij tego najwyższego Proroka za mego orędownika! Przyjmij moją modlitwę ze względu na jego cześć.” Człowiek ten dokonał ablucji i w ten sposób pomodlił się. Odzyskał od razu wzrok. Tę modlitwę wypowiadali zawsze muzułmanie i tak zostawały spełniane ich życzenia.

19. Podczas walk Hadibia zatrzymali się obok pustej studni. Żołnierze skarżyli się na swoje pragnienie. Poprosił o wiadro wody, z niej dokonał ablucji i napluł do niej, potem wylał ją do studni. Wziął strzałę i wrzucił ją do studni. Zobaczono, że studnia napełniła się wodą po brzegi.

20. Podczas jednej z walk żołnierze skarżyli się na brak wody. Prorok Muhammed (alejhisselam) wysłał dwóch żołnierzy na jej poszukiwanie. Zobaczyli oni na wielbłądzie kobietę z dwoma pełnymi bukłakami. Przyprowadzili ją do błogosławionego Proroka, który poprosił ją o trochę wody. Przelała ją do ich naczyń. Wszyscy żołnierze przyszli i po kolei napełnili swoje bukłaki. Kobiecie dali daktyle i napełnili też jej pojemniki na wodę. Prorok Muhammed (alejhisselam) powiedział: „Twojej wody nie pomniejszyliśmy. Nam wodę zesłał Allahu teala.”

21. W Medynie, gdy podczas głoszenia kazania pewien człowiek powiedział: „Proroku Allahu teala! Z powodu braku wody nasze dzieci, zwierzęta, pola zdane są na zgubę. Pomóż nam!” Prorok (sallallahu alejhi we sellem) podniósł ręce i zaczął się modlić. Chociaż na niebie nie było żadnej chmury, nagle zaczęły się zbierać i nim dotknął swojej twarzy, zaczął padać deszcz. Trwał przez kilka dni. Ponownie podczas kazania ten sam człowiek, gdy zwrócił się do Proroka (sallallahu alejhi we sellem): „O błogosławiony Proroku! Z powodu deszczu zdani jesteśmy na zgubę,” to uśmiechnął się i powiedział: „O mój Stworzycielu! Swoim miłosierdziem obdarz jeszcze innych ludzi!”

22. Dżebir bin Abdullah powiedział: „Miałem bardzo dużo długów. Powiadomiłem o tym Proroka (sallallahu alejhi we sellem). Przyszedł do mojego ogrodu, trzy razy obszedł moje zbiory daktyli i powiedział: Zawołaj tych, którym jesteś dłużny, by przyszli! Każdemu z nich dał to, co mu się należało. Zbiory nie zmniejszyły się.”