Untitled Document

Co to jest odrobina wiary

Zyskać odrobinę wiary znaczy: wierzyć w sześć zasad wiary poinformowanych w Amentu, powiedzieć, że wierzy się, przyjmuje się i podoba się to wszystko, o czym nasz szanowny Prorok poinformował.

Jeśli powie się, że miłosierdzie Allahu teala jest ogromne i nie ma potrzeby na Proroka Muhammeda (sallallahu alejhi we sellem), to traci się związek z Islamem.

„Kto posiada w sercu odrobinę wiary i mówi: La ilahe illallah Muhamedun Resulullah, ten zostanie wyciągnięty z ognia.” (Buhari, Muslim, Tirmizi)

Jeśli wierzy się w sześć zasad wiary, ale w jedną z nich całkowicie nie uwierzy, np. nie uwierzy w jednego z Proroków, a nawet jak nie spodoba się jeden z fardów lub sunn, to nie jest się wierzącym.

By móc umrzeć z odrobiną wiary powinno się starać unikać tego, co jest zakazane i robić ibadet. Dokonane grzechy mogą zgasić światłość wiary, tzn. mogą doprowadzić człowieka do kufur (straty wiary).

Odrobina wiary uratuje

Muzułmanin, który dokonał duże grzechy, jeśli zyska orędownictwo, to nie wchodząc do Piekła wejdzie do Raju. Orędownictwo będzie dla dużych grzechów. Nasz szanowny Prorok przysięgając powiedział:

„To mówię wam przysięgając:

  1. Muzułmanin, który jest fadżir (dokonujący różnych grzechów), ciemniakiem zajętym zarabianiem na utrzymanie, wejdzie do Raju.
  2. Z powodu grzechów palący się w Piekle wejdzie do Raju.
  3. Na Sądzie Ostatecznym Allahu teala będzie wybaczał wierzącym w sposób, który nikomu nie przyjdzie na myśl, nikt nie jest w stanie sobie wyobrazić.
  4. Allahu teala będzie tak wybaczał, że nawet Iblis podniesie głowę mówiąc: czy przypadkiem ja też zostanę wybaczony.” (Bejheki)

„Allahu teala będzie chronił od szatana i nefs, ciało będzie haram dla Piekła tego, kto: potrafił się powstrzymać, opanować swój nefs i nie zrobił tego, co jest zakazane; kto zrobił dobry uczynek lub ibadet, choć nie chciało mu się, potrafił opanować pożądania zmysłowe swojego nefs i opanować swój gniew. Allahu teala obdarzając pod dostatkiem miłosierdziem wprowadzi do Raju tego, kto udzieli schronienia biednemu, nieszczęsnego będzie żałował, służącego będzie dobrze traktował, rodzicom da środki do utrzymania.” (Dejlemi)