Untitled Document

IBADET - Dua z Ism-i a’zam

Ism-i a’zam jest w Świętym Koranie. Nie jest wiadome, które są to ajety. Święte hadisy głoszą:

„Modlitwa wypowiedziana z Ism-i a’zam zostanie przyjęta, pragnienie zostanie spełnione.” (I.Madże)

„Jeśli wypowie się dua wypowiadając Esmai husna (99 imion Allahu teala), to dua zostanie przyjęta.” (Szira)

„Ism-i a’zam znajduje się w tych trzech surach: Bakara, Al-i Imran i Taha.” (I.Madże)

Szanowny Prorok dał niektóre znaki na temat ism-i a’zam: „Zostanie przyjęta dua tego, kto podczas modlenia się powie: Ja bedi’assemavati wel erdy, ja zel-dżelali wel-ikram.” (Tirmizi)

„Ten, któremu zdarzy się nieszczęście, cierpienie, niech czyta dua Proroka Junusa: La ilahe illa ente sübhaneke inni küntü minezzalimin! Na pewno Allahu teala go uratuje.” (Tirmizi)

„Powiedział, że Ism-i a’zam jest z ajetem: We ilahüküm ilahün wahid, la ilahe illa hüverrahmanürrahim w ajecie: Allahü la ilahe illa hüwel hajjül kajjum” (Tirmizi) (Sura Bakara 162 i Al.-i Imran 2)

„Mówiącemu: Ja Rabbi, Ja Rabbi Allahu teala powie: Chciej mój sługo, a dam ci to, czego pragniesz.” (Dejlemi)

„By dua została przyjęta, powinno się ją robić z ihlas, jedzenie i ubranie powinno pochodzić z helal, jeśli choć jedna nitka jest z haram, to w tym pomieszczeniu robiona dua nie zostanie przyjęta.” (Tergibus salat)

„Szanowny Prorok mówił: Ja hajju ja kajjum.” (Tirmizi)

„Człowiekowi, który mówił: Allahümme inni es’elüke bi-enne lekel-hamdü la ilahe illa ente ja hannan ja mennan ja zel-dżelali wel-ikram, powiedział Prorok alejhisselam: Zrobiłeś dua z ism-i a’zam. W ten sposób robiona dua zostanie przyjęta.” (Nesai)

„Mówcie: Allahümme inni eselüke bismikel a’zam ve Rıdwanikel ekber, ponieważ jest to Esmai Husna.” (Taberani)

„Do mówiącego: Ja zeldżelali wel-ikram powiedział, co pragniesz chciej od Allaha, zostanie przyjęte.” (Tirmizi)

Szanowny Prorok powiedział: „Módlcie się do Allahu teala językiem, który nie zgrzeszył.” Gdy spytano się, jak się znajdzie taki język, to odpowiedział: „Mówcie dua jedni drugim, ponieważ ty jego, ani on twoim językiem nie zgrzeszyłeś.” (Feraid)