ITIKAD - Co to znaczy sufizm - 2

Tych, którzy podążaja drogą sufi dzielimy na dwie grupy: zapominających o wszystkim innym z wyjątkiem Allaha (Jak Junus Emre mówił: „Tylko Ciebie potrzebuję”) i poszukiwaczy Raju. Imam Rabbani (rahimehullah) stwierdził: „Podążający za sufizmem posiadają nadzwyczajne maniery i wiedzę dzięki dodatkowej miłości Allaha.” Miłość do Allaha tak bardzo wypełnia tych uczonych, że nic nie widzą. Pochłonięci miłością do Allahu teala nie wierzą oni w istnienie niczego innego prócz Allaha tak jak ukazuje to wypowiedź Halladż Mansura (rahmetullah alejh): Enel Hak, co znaczy mnie nie ma, jest Allahu teala. Nie widząc samego siebie, nie wiedział, że istnieje. Nie powiedział tego o sobie, że sam jest Allahem, jak to jest rozumiane przez tych, którzy nie posiadają wiedzy o sufiźmie. Podobnie jest ze słowem wypowiedzianym przez Bajazid Bistami (rahmetullah alejh) Subhani, które błędnie wyjaśniano: nie posiadam braków, które posiadają stworzenia, moja chwała jest wielka. Tymczasem te słowa wychwalają Allahu teala. Bistami (rahmetullah alejh) tym słowem nie wychwalał siebie samego. Muhjidin Arabi (rahmetullah alejh) powiedział: „Bayazid Bistami poprzez słowo Subhani informuje w najdoskonalszy sposób o wielkości Allahu teala, że nie posiada On żadnych braków.” Te wypowiedziane słowa wyglądające na nieprawidłowe zostały przez uczonych sufizmu określone jako zgodne z religią.

Sufizm nie jest wymysłem żydowskich czy greckich filozofów. Wszystkie informacje pochodzą od Proroka (sallallahu alejhi we sellem). Nazwy tych informacji były nadane później. Wiarygodne książki podają, że serce Proroka powtarzało imię Allaha jeszcze przed zesłaniem mu proroctwa. Medytacje i walka z nefs istniały w czasach Proroka i jego towarzyszy. Zwolennikami sofi i sufizmem nazywano drogę tych, którzy należeli do sunny i chronili swe serca od nieświadomości, a ich nefs było posłuszne Allahowi. Pierwszą osobą nazwaną sofi był Ebu Haszim Sofi (rahimehullah). Sufizm jest nauką mówiącą o koniecznej wiedzy do osiągnięcia islamskiej moralności. Tak jak medycyna mówi o zdrowiu ciała, tak sufizm uczy jak zachować serce i duszę od wszelkiej wrogości i utrzymać osobę z daleka od złych uczynków, które są oznakami choroby serca.

Nasza religia nakazuje najpierw nauczyć się i czcić tylko Allaha. Imam Malik (rahmetullah alejh) stwierdził: Osoba, która angażuje się w Sufizm nie znając wiedzy fykyh (nauka o zachowaniu i postępowaniu w religii) staje się bezbożna. Także osoba, która zdobywa wiedzę fykyh i lekceważy sufizm staje się dewiantem wnoszącym innowacje. Osoba, która stosuje się do obu wiedzy (fykyh i sufizmu) odnajduje prawdę. (Meredż-ul bahrejn)

By posiadać serce wolne od złych manier powinno się odrzucić każdą miłość z wyjątkiem tej jedynej do Allahu teala. Dokonywanie postępów pod tym względem należy do etyki Proroka (sallallahu alejhi we selem). Złymi manierami są ignorancja, złość, hipokryzja, nienawiść, zazdrość, duma, wyniosłość, skąpstwo, miłość do majątku, stanowiska, pochlebstwa, brak strachu przed winą, złe myślenie o innych i chwalenie się. Ładnymi manierami są wiedza, medytacja, zgodność, skromność, pokora, litość, wielkoduszność. Serce więc może być oczyszczane przez zdobienie go ładnymi manierami i przez unikanie złych.