Religia jest wielką potrzebą dla ludzi. Duch człowieka potrzebuje przywiązania się do pewnego wierzenia. Nawet należący do najbardziej postępowych, najbardziej rozwiniętych narodów, żeby zaspokoić tą potrzebę, przyłączali się do różnych spaczonych poglądów, wymyślonych sekt.

Religia jest pokarmem ducha. Człowiek bez religii podobny jest do korpusu bez głowy. Jak ciało potrzebuje oddychania, picia i jedzenia, tak duch potrzebuje religii, żeby móc osiągnąć całkowitą szlachetność, być czystym i doznać błogostanu. Istota ludzka bez religii nie różni się niczym od maszyny i zwierzęcia. Religia jest największym czynnikiem, który poznaje człowieka z Allahem, chroni go od czynienia zła, otwiera przed nim drogę, daje mu ukojenie wewnętrzne, pociesza go w przygnębieniu i daje mu siłę życia, w środowisku zyskuje mu poważanie, szacunek, przyjaźń. Ponownie powtarzamy:

1. Jak jedzenie i picie potrzebne jest ciału, tak duchowi potrzebna jest religia, która jest jego pożywieniem. Jeśli religia zniknie, to ludzie staną się maszynami, automatami, które nie posiadają rozumu, inteligencji, nie potrafią odczuwać i myśleć.
2. Religia pomaga zyskać ludziom dobry charakter, wzajemną miłość, odwagę, cierpliwość, wygodę i błogostan. Łącząc ludzi w tej samej wierze, w tych samych obowiązkach religijnych i czynach, pojmowaniu i zaletach staje się przeszkodą w rozłamach, zniweczeniu. Doprowadza w ten sposób do powstania społeczeństwa kochającego się nawzajem, szanującego prawa, będącego posłusznym rodzicom, przełożonym i rządowi.
3. Religia jest węzłem pomiędzy ludźmi a Stworzycielem. Jest też wielką szkołą etyki. Skłania ludzi do czynienia dobra, uczciwości, wyrozumiałości, okazywania szacunku wobec starszych i miłosierdzia wobec młodszych, nakazuje podporządkowanie się nakazom Wielkiego Allaha i poddanie się Jemu, krótko mówiąc jest największym, korzystnym czynnikiem prowadzącym człowieka na pożyteczną, prawidłową drogę.
4. Religia zakazuje działać w złej intencji, wykorzystywania świętych wartości w zdobywaniu osobistych korzyści, w potajemnych czynach i w absurdalnych incydentach.
5. Religia utrzymuje w równowadze ciało i ducha. Uczy ludzi o celu stworzenia i w jaki sposób powinno się czcić Stworzyciela. W takim razie zapewnia bycie szczęśliwym na ziemi i w życiu pozagrobowym.
6. Religia jest dla ludzi źródłem pocieszenia. Osoby nie znajdujące tego, co poszukiwały, doznające niesprawiedliwości, spędzające całe życie w chorobie pocieszają się całkowicie życiem, które osiągną w życiu pozagrobowym. Oprócz tego przywiązanie do religii doprowadza człowieka do posiadania zalet, czynienia różnego rodzaju dobrych uczynków bez oczekiwania na odwzajemnienie.

Na ten temat Imam Rabbani (rahmetullahi alejh) tak się wyraził:

Błogosławiony miesiąc Ramadan jest zaszczytny. Tego miesiąca nagroda za wykonany salat nafile (nieobowiązkowy), zikr (wspominanie Allahu teala), jałmużnę i wszystkie nieobowiązkowe ibadet jest jak obowiązek (fard) w innych miesiącach. Tego miesiąca wykonany fard (obowiązek) jest jak w innych miesiącach fard wykonany 70 razy. Tego miesiąca temu, kto poszczącego nakarmi, grzechy zostaną wybaczone, będzie wyzwolony z Piekła. Zostanie wynagrodzony tak, jak ten poszczący. Poszczącego nagrody nie zmniejszą się.

Zarządcy, którzy swoim pracownikom ulżą pracę, ułatwią im w robieniu ibadet, zostaną wybaczeni, zostaną uwolnieni z Piekła. Resulullah w miesiącu Ramadan uwalniał jeńców, dawał to, co się od niego chciało. Tego miesiąca tym, co potrafili robić ibadet i dobre czyny, przez cały rok uda się te czyny robić. Nie okazującym temu miesiącowi szacunek, grzeszącym cały rok minie na grzeszeniu.

Ten miesiąc powinno się znać jako okazję, ile się może, tyle powinno się robić ibadet, robić czyny, z których jest Allahu teala zadowolony. Ramadan powinno się wiedzieć jako okazję w zyskaniu ahiret (życia pozagrobowego).

Święty Koran został zesłany w miesiącu Ramadan. Noc Kadir jest też w tym miesiącu. W miesiącu Ramadan do sunny należy robienie wcześnie iftar (jedzenie, którym kończy się post) i późno sahur (ostatnie jedzenie przed rozpoczęciem postu). Resulullah przywiązywał wielką wagę do tych dwóch sunn.

Zakończenie postu jedzeniem daktyli należy do sunny. Ważnymi sunnami jest też wypowiadanie dua: „Zehebez-zama’ webtellet-il uruk we sebet-el-edżr inszaallahü teala,” robienie salatu terawih i czytanie hatim ( całego Świętego Koranu).

Tego miesiąca każdej nocy muzułmanom, którzy powinni pójść do Piekła, zostanie wybaczone. Tego miesiąca drzwi Raju zostają otwarte, drzwi Piekła zamknięte. Szatan zostaje związany łańcuchem. Drzwi miłosierdzia zostają otwarte. Allahu teala niech nas wszystkich tego błogosławionego miesiąca obdarzy byciem godnym Jemu, służeniu Mu, z nas Jego zadowolenia i byciem na drodze, z której On jest zadowolony. (Mektubat, 1 tom, 45 list)